واژه «جنگ نرم» در برابر «جنگ سخت»به کار می رود . البته گاهی از واژه های تهدید یا قدرت نرم استفاده می شود ولی در نهایت به یک مفهوم ختم می شود . نظریه جنگ نرم در دهه های اخیر وارد ادبیات سیاسی شده است . جامع ترین اثری که می توان در این خصوص به آن اشاره کرد کتاب «قدرت نرم» اثر جوزف نای است . وی معتقد است که مبنای قدرت سخت یا جنگ سخت، «اجبار» و مبنای قدرت نرم «اقناع» است . او برخلاف بعضی از صاحب نظران ، اقتصاد و دیپلماسی را در زیر مجموعه قدرت سخت قرار داده و فقط از رسانه به عنوان قدرت نرم نام می برد .
موضوع بحث کتاب حاضر نیز «جنگ نرم» یا جنگ نمادین است . جنگی که در خصوص عملیات نظامی غرب علیه عراق پدید آمد و باعث ایجاد شکاف و اختلاف بین جامعه جهانی، از جمله اتحادیه اروپا شد و موقعیت نهاد های بین المللی مانند سازمان ملل را بطور بی¬سابقه¬ای زیر سئوال برد . این کتاب دارای شش فصل است که حول محور دو موضوع می چرخد:
1ـ جنگ در گفتمان سیاسی
2ـ جنگ در گفتمان رسانه ای
بدیهی است که این تفاوت نه بنیادی بلکه تحلیلی است . گفتمان سیاسی تقریبا همیشه رسانه ای است و گفتمان رسانه ای گرچه ممکن است مستقیما سیاسی نباشد اما اغلب پیامد های سیاسی دارد . گفتمان سیاسی و گفتمان رسانه ای با بحثی گره خورده اند که جوزف نای آن را «قدرت نرم» می نامد .اشاره جوزف نای به قدرت نرم ، تغییر جالبی در این واژه پدید آورده است . نای با در نظر گرفتن جنگ عراق به عنوان نمونه بارزی که از خلال آن می توان ماهیت در حال تغییر قدرت معاصر را نشان داد ، معتقد است که مطالعه موثر سیاست بین الملل امروزه به درک تاثیر متقابل بین قدرت سخت (نظامی، اقتصادی) و قدرت نرم (نمادین) یا به عبارتی به تاثیر متقابل بین سیاست ارضی یا پول و زبان روایت جهان در قالب حکایت های منسجم و قانع کننده بستگی دارد . این کتاب در صدد بررسی نقادانه همین رابطه بین زبان و سیاست است .
