04/19/2015
صلح میان ملل زمانی مستقر خواهد شد که آدمیان بتوانند قلب خود را چونان ملکوت آسمانی، سرزمین حکومت بی شریک و بلامنازع خداوند بسازند
انجمن بین المللی دیدبان عدالت با هدف محیط شناسی، یارگیری، هویت سازی، ترویج و تبلیغ عالمانه و هدفمند گفتمان اصیل انقلاب اسلامی و همچنین تأثیرگذاری بر فضای به وجود آمده در جهت تقویت و تثبیت گفتمان عدالت و مقابله با مظاهر ظلم، تبعیض و بی عدالتی، در گردهمایی اجتماعی جهان که در تاریخ 24-28مارس 2015 در تونس برگزار شد، یک پنل تخصصی با عنوان «عدالت، لازمه تحقق صلح پایدار؛ بررسی علل ناپایداری صلح در جهان امروز» را در دانشکده علوم انسانی دانشگاه المنار برگزار کرد.
این پنل با حضور فعالان و سازمان های غیردولتی از اروپا، آفریقا، آمریکا و نمایندگانی از NGOهای فلسطینی برگزار گردید. در این پنل موضوع " تناقضات صلح دموکراتیک و ضرورت یافتن آلترناتیوهایی برای دست یابی به صلح و عدالت جهانی" توسط دکتر احمد نادری استاد دانشگاه تهران و مشاور علمی انجمن، موضوع "عدالت، لازمه تحقق صلح پایدار" توسط دکتر علی اکبر آسا مدیر عامل انجمن و موضوع "صلح و چالش های پیش رو" توسط آقای حمیدرضا غریب رضا به بحث گذاشته شد. دکتر نادری در سخنرانی خود به دیدگاه ها و رویکردهای ارائه شده در مورد دو مفهوم صلح و عدالت در میان صاحب نظران عرصه اجتماعی و سیاسی جهان پرداخت. وی بحث خود را اینگونه ادامه داد که : دریک تقسیم بندی کلی می توان تعاریف ارائه شده در مورد این دو مفهوم را بسته به دیدگاه محققان، در دو دسته تقسیم بندی کرد: دیدگاه مادی اندیشانه و دیدگاه الهی اندیشانه. وی با معرفی یش فرض های دو پارادایم رئالیستی و لیبرالیستی و تشریح هر کدام، به نقد آن دو پرداخت و با اشاره به جنگ های متعدد در قرن بیستم و بیست و یکم کشته شدن چند ده میلیون نفر انسان بیگناه در اثر حاکمیت این پیش فرض ها، این دو پارادایم را که متعلق به دسته اول (مادی اندیشانه ) بود دارای محدودیت های جدی خواند و سپس به معرفی دیدگاه الهی اندیشانه پرداخت. وی افزود: در پارادایم خدامحورانه که نقطه حرکت خود را در بعد هستی شناختی، معرفت شناختی و انسان شناختی از فرض ارتباط انسان و عالم متافیزیک و غیب می گیرد، انسان موجودی است که بر مبنای فطرت متولد شده است و بر آن اساس بایستی عمل کند. در این پارادایم، نگاه به صلح و جنگ، بر اساس قدرت و منفعت نیست، بلکه بر اساس رابطه انسان با خدا وملکوت است. در این پارادایم، صلح به همراه عدالت تعریف می شود و منظور از عدالت، قرار دادن هر چیز در جای خود و برقراری رابطه ای منصفانه در بین اجزای یک سیستم و واحدهای دیگر، از سطوح خرد گرفته تا سطح جهانی و بین المللی است. وی در پایان با جمع بندی محدودیت های دو پارادایم مطرح در حوزه اندیشه مادی، تنها آلترناتیو این پارادایم ها که می تواند دنیا را به سوی آرامش و صلح رهنمون سازد، پارادایم دینی دانست و اسلام را بعنوان جایگزینی جدی در این حوزه دانست.
